quarta-feira, 24 de setembro de 2008

Adiviña


Agora mesmo non estou. E ti dirás, outra vez? Pois si. Vou empregar este último suspiro das miñas vacación en coñecer Croacia (Hrvatska).

E que podo deixar no blog na miña ausencia? Pois vai ser algo que permita interactuar a quen ledes isto e que, ao mesmo tempo suscite certo interese polo meu regreso; unha adiviña.
Sempre gustei de problemas lóxico-matemáticos, especialmente cando semella non haber datos suficientes para atopar a solución. Vence o impulso inicial da rendición, colle papel e lapis e xa verás como pensando un pouquiño das coa resposta.


Brais trata de saber o número da casa onde vive Noa, todo o que sabe é que na rúa de Noa os números van do 8 ao 100 (ambos inclusive).

Brais pregunta, é maior de 50? E Noa responde, pero minte.

Entón Brais pregunta, o número é múltiplo de 4? Noa responde e minte de novo.

Brais pregunta, é un cadrado perfecto? Noa contesta e di a verdade.

Finalmente, Brais pregunta, o primeiro díxito é 3? Noa responde (non sabemos se di a verdade ou minte).

Brais di o número …. Mais o número é incorrecto!

Cal é o número da casa de Noa??
Nota: Brais pensa que Noa sempre di a verdade.

segunda-feira, 22 de setembro de 2008

O pesadelo de Robin Hood


A estas alturas da partida non debe sorprenderlle a ninguén a esquizofrenia dos ultras neoliberais. A defensa a ultranza do libre mercado cando os beneficios empresariais crecían exponencialmente tórnase agora nun grito de auxilio a papá estado para que pague a resaca da festa.

A todo poderosa man invisíbel de Adam Smith unicamente serve para que estes avaros insaciábeis amasen insultantes fortunas. Porén, cando toca repartir perdas estes neoliberais apúntanse ao Manifesto Comunista e aplauden a nacionalización das empresas. É o pesadelo de Robin Hood, roubarllelo aos pobres para repartilo entre os ricos.

Entón, o libre mercado non era perfecto? Non era a competencia o paradigma do equilibrio? Deslocalización de empresas, desregulación do mundo do traballo, privatización das empresas públicas, especulación sen límites… Estas eran as brillantes solucións a todos os nosos problemas, o único mundo posíbel do Capital. E agora, cando os cementos de barro estanse a derreter, piden papas e queren a intervención estatal.

O presidente da CEOE, o mesmo que reclama contratar e despedir como lle pete, o mesmo que fai bandeira da sobreexplotación da clase traballadora, pide agora unha paréntese na economía de libre mercado. Ten tanta cara como ceros na súa conta corrente. O sociolisto Zapatero súmase ao circo e declara, como un bo neoliberal da Escola de Chicago, que a liberdade de mercado e a competencia seguen sendo os seus principios económicos”.

Ao mesmo tempo o comisario europeo de Economía, Joaquín Almunia, vén de reinventar a pólvora dicindo que a crise foi un problema de avaricia”. Mira ti, outro que non sabe que a base do sistema capitalista é a avaricia. Explicouno moi ben Adam Smith “cada individuo está sempre esforzándose para atopar o investimento máis beneficioso para calquera capital que teña (…) Ao orientar esta actividade de modo que produza un valor máximo, el só procura o seu beneficio” (A riqueza das nacións, Libro IV, 1776).

E por certo, este Almunia non é o mesmo que defende un tratado neoliberal para a UE?

O circo continúa. Billóns de dólares e ducias de millóns de euros para pagar un sistema insostíbel. O último regalo da administración de Bush II son 700.000 millóns de dólares para mercar os activos podres das institucións financeiras con problemas.

Permitíndome parafrasear a Chávez; xa está ben de tanta merda neoliberal, váianse ao carallo capitalistas de merda!

segunda-feira, 15 de setembro de 2008

Hugo Chávez expulsa ao embaixador ianqui


Bravo Chávez! Estes ianquis de merda pensan que poden facer e desfacer o mundo movendo as súas macabras fichas. Queren derrocar coa forza das armas ao Presidente da forza da razón, Evo Morales. Os mercenarios disparan de novo ao servizo do Imperio asasino.

Yankees go home!


Ou como decimos na Galiza, a túa puta casa ianqui de merda!

quinta-feira, 11 de setembro de 2008

11-S


Hoxe é once de setembro. Moita xente identifica esta data coa imaxe das Torres Xemelgas reducíndose a cascallos, porén eu penso noutra imaxe e nunha voz. A voz dun Presidente despedíndose do seu pobo, a imaxe do Palacio de La Moneda rodeado polos tanques asasinos ao servizo do imperio ianqui.

Pasou o martes 11 de setembro de 1973 en Chile. Compre ver este excepcional documental do gran Ken Loach do ano 2002 (duración 11m).


terça-feira, 9 de setembro de 2008

Ao Clube Financeiro de Vigo, cos meus peores desexos



A semana pasada o Faro de Vigo adicou unha páxina completa para darlle publicidade ao contido do documento “Política lingüística: unha visión empresarial” presentado polo Clube Financeiro de Vigo. Despois de tres profundas vocanadas de aire e de retirar todos os obxectos punzantes e arroxadizos da miña mesa, comecei a ler o documento (non apto para pacientes que padezan de úlcera).


Excutatio non petita… acusatio manifesta.

O primeiro parágrafo do texto é toda una declaración de intencións “queremos deixar claro que está fóra de toda dúbida a nosa defensa do patrimonio histórico e cultural de Galicia”. Pois se o tedes que deixar tan claro non sei eu se estará fóra de toda dúbida. E continúan “lonxe do noso ánimo está deostar ningún idioma ou defender aos que optan por unha ou outra lingua”. Menos mal que estaba lonxe do seu ánimo!


Inspiración divina.

Os redactores do texto, que se autodenominan, modestamente, “sector da sociedade civil de tanta importancia”, pretenden facernos crer que a súa postura “non está sostida en criterios de carácter ideolóxicos ou político”. É dicir, falan de política lingüística sen soster criterios políticos nin ideolóxicos? Pero estes son empresarios ou malabaristas?

Debeu ser a inspiración divina daquela. O mesmísimo Deus rebelando cada palabra mentres as mans trementes de Jaime Borrás e Jesús Bahíllo escribían no medio do éxtase. Que momentazo. Ou sería a man incorrupta de Adam Smith?


A lingua é das persoas e un ghato é un becho.

Estas persoas “tan importantes” e cultivadas nos misterios da sabiduría sosteñen que “non son os pobos (nin os territorios) os que teñen lingua, senón as persoas”. Que quede ben clariño que China, por exemplo, non ten lingua ningunha. Iso si, por curiosidades do destino, todas as persoas que viven no seu territorio falan chinés. Mira ti que cousa. E sabedes que idioma falan as persoas que viven en Xapón? Pois aínda que pareza incríbel falan xaponés.

Oes, os pobos e territorios non terán lingua pero disimulan de carallo.


Lingua e utilidade.

Para os “científicos” do Clube Financeiro de Vigo “a misión fundamental dunha lingua é, por riba de calquera outra consideración, propiciar e favorecer a comunicación” e “cantos máis falantes teña unha lingua, maior será o seu valor e a súa utilidade”.

O curioso é que hai científicos de verdade que non comparten esta visión. Nicolas Wade é xornalista científico do New York Times, traballou para as revistas Nature e Science. Participa nas investigacións que rastrexan o xenoma humano até os cento cincuenta ancestros africanos que, hai cincuenta mil anos, deron orixe a toda a humanidade.

Pois este científico afirma que “se o único propósito da linguaxe for a comunicación, este tería permanecido inmutábel e todos (todas) falaríamos o mesmo idioma. Porén, como estabamos sumidos (sumidas) en tantas pelexas, a linguaxe foi unha forma de recoñecer aos intrusos (…) Por iso a evolución deseñou a linguaxe para que cambiase con facilidade”.


Ciencia infusa.

Agora vén o mellor parágrafo de todo o texto “no seu desenvolvemento histórico, as linguas como ferramentas que son, téñense soas e mantéñense, expanden ou esmorecen por razóns absolutamente pragmáticas, derivadas de condicionamentos socio-históricos concretos, alleos a toda consideración ética e política a posteriori e, por suposto, a toda vontade consciente de trocalas”.

Alá polo ano 1492, cando un tal Colón chegou a América os pobos “salvaxes” que habitaban estes territorios dixeron: “compañeiros e compañeiras, imos ser pragmáticos e falar en español como fai esta xente tan civilizada que vén a exterminarnos”. Non pensedes que o fracasado Imperio Español obrigou a sangue e lume a usar a súa lingua nas colonias.

Segundo este argumento de ficción no Estado español non existiu represión lingüística. Nunca pegaron aos nenos e nenas na escola por falar en galego, Serrat foi a eurovisión cantando en catalán, o Sempre en Galiza de Castelao é unha novela…

O imperio inglés, francés ou español non impuxeron o seu idioma porque “o progreso económico das nacións vai parello ao espallamento da súa lingua”. Agora ao imperialismo chámaselle “progreso económico”.

Xa sabía eu que tanta gomina tiña que ter efectos secundarios.


Conclusión.

Estes cínicos adornan os seu prexuízos con palabras bonitas. Esconden o seu racismo lingüístico nunha falsa democracia e liberdade. A mesma democracia e liberdade que existe nas súas empresas. Eu mando e ti calas. Contratación temporal en fraude de lei, incumprimento das normas mínimas de seguridade no traballo, exceso de horas extra, represión sindical…

Son intrusos ao servizo da metrópole. Engominados de bandullo. Nostálxicos do dereito de pernada. Ionquis de poder. Eles que constrúen a súa riqueza sobreexplotando á clase traballadora, que non pretendan dicirme quen son eu. A lingua da Galiza é o galego, aínda que aquí vivan persoas que falan español, turco, francés, árabe, chinés… a lingua da Galiza é o galego.

quinta-feira, 4 de setembro de 2008

BOICOT a Tele 5

Este verán a cadea sensacionalista Tele 5, propiedade do fascista Berlusconi, deu o seu apoio ao "Manifiesto por la Lengua Común". A canle non se limitou a asinar o Manifiesto, senón que ademais indicou nun informativo, que pon a disposición dos promotores da iniciativa todos os seus medios.

O “Manifiesto” solicita unha reforma da Constitución Española (agora resulta que se pode reformar) e dos Estatutos de Autonomía (viva o respecto democrático!) para deixar ben clariño que “las lenguas no tienen el derecho de conseguir coactivamente hablantes” salvo o español, claro, que é a “común y oficial” (como Dios manda).

E se vives en Galiza que pasa co galego? Pois segundo o que apoia Tele 5 “conociendo sólo de la lengua autonómica lo suficente para convivir cortesmente con los demás y disfrutar en lo posible de las manifestaciones culturales en ella”. O que teñen de imperialistas o teñen de educados. E ao marisco non renuncian, claro.

Eles asinan o manifesto, eu apago Tele 5, desintonízoa mellor. O certo é que non vai supoñerme ningún sacrificio dada a calidade (ausencia de) da súa programación.

Apaga Tele 5
Desintoniza Tele 5

terça-feira, 2 de setembro de 2008

Será esta a fin do noso mundo?



Este podería ser un bo argumento para unha película de cine de ciencia ficción, na modalidade de cine apocalíptico:

No comezo do século XXI, na fronteira entre Francia e Suíza o ser humano está a piques de embarcarse no proxecto científico máis ambicioso da súa existencia. Despois de 25 anos de duro traballo e 6 millóns de dólares investidos, esténdese a 100m de profundidade e no interior dun túnel de 27km, o chamado Gran Colisionador de Hadróns. Coa intención de comprender a orixe do universo e os misterios da materia a ciencia, foi quen de crear a máquina na que, facendo chocar protóns, recreará as forzas e condicións experimentadas unha billonésima de segundo despois do Big Bang.

Un grupo de científicos críticos alerta á humanidade da posibilidade de que o Gran Colisionador de Hadróns cree un buraco negro que devoraría a Terra e mesmo o Universo, pola contra, o Centro Europeo de Investigacións Nucleares conclúe que o experimento é completamente seguro.

TO BE CONTINUE…

Efectivamente, podería ser un bo argumento para unha desas películas nas que alguén viaxa no tempo para salvar á humanidade da súa autodestrución, unha desas películas nas que xogando a lanzar os dados todo desaparece, ou tal vez unha desas nas que un grupo minoritario de científicos opóñense ao progreso da humanidade.

En todo caso, pronto coñeceremos o desenlace. Non é ningún guión de cine. É o presente, a realidade. Este mes comezan os experimentos.
Comezou a partida…