segunda-feira, 15 de novembro de 2010

Sahara!


Resulta vergoñenta (que non sorprendente) a complicidade do Estado español no exterminio do pobo saharauí por parte do Estado terrorista marroquí. As declaracións do PSOE e dos seus estómagos agradecidos (tamén chamados tertulianos) igualando ás vítimas cos verdugos son profundamente vomitivas. Unicamente desde o cinismo máis cruel pode afirmarse que a solución pasa polo diálogo das partes ou porque ambas partes cedan nas súas posturas. De que estamos falando? Que partes?

O goberno español relega os dereitos humáns a un segundo plano e preocúpase de que os seus intereses económicos non queden salpicados de sangue. Así, durante os últimos tres anos o Estado español vendeu armas por valor de 340 millóns de euros ao Estado marroquí e donou seis torpedos por un euro (todo pola pasta).

O que non saben estes hipócritas é que o dereito a existir dun pobo non pode ser exterminado (véase Palestina)


segunda-feira, 8 de novembro de 2010

Unha crise desigual



Parece que a clase alta da sociedade non entende de crises e continúa derrochando a súa pomposa riqueza. Así, as marcas de luxo veñen de acadar beneficios récord en plena crise. Gañan tanto que teñen que tomar medidas extraordinarias como pechar antes as tendas ou subir os prezos dos seus exclusivos produtos (como é o caso de Louis Vuitton).


Un bolso de Chanel, un Ferrari, un diamante, unha mansión en Mónaco… a orxía da inmoralidade non ten freo. Ao tempo que miles de persoas perden o seu emprego as aves de rapiña do capital recollen os seu beneficios e gastan como nunca.


O persoal executivo de Wall Street tampouco sufre as penurias económicas da crise e as súas remuneracións en 2010 constitúen un novo récord, 144.000 millóns de dólares!


A clase alta do Estado español non quere perden o tren dos multimillonarios. O último estudo de Forbes indica que este selecto grupo aumentou notabelmente o seu patrimonio durante o presente ano. Crise, que crise? Isak Andic, propietario de Mango aumentou a súa fortuna nun 108% e Emilio Botín un 54%.


Este mundo demente permite que Inditex acumulara de febreiro a xullo 628 millóns de euros de beneficio, un 68% máis que no ano anterior, mentres que as súas traballadoras e traballadores teñen que sobrevivir con menos de 900 € ao mes.


Os estados, títeres ao ditado dos intereses do gran capital, eliminan dereitos conquistados pola clase traballadora en beneficio de quen máis ten. Trátase de favorecer a concentración criminal da riqueza. Os ricos son cada vez máis ricos e os pobres somos cada vez máis pobres.