A verdadeira historia dun xoguete

Atrás quedaron xa aqueles anos nos cais, as nenas e nenos construían, con poucos recursos e moita imaxinación, os seus propios xoguetes. Carros de bolas, arcos e frechas, bonecas de pano, casas de cartón...

Na actualidade, estes testigos da nosa infancia, son fabricados en serie e levan impreso maioritariamente o “made in china”.

Coñecemos unicamente unha parte da súa historia, a que nace cando mercamos o xoguete. Cal é a historia dos xoguetes da xeración futura antes de chegar as tendas das nosas cidades?

Esta é a súa historia en imaxes, retratada polo fotógrafo Michael Wolf.

Colorín colorado...

Caixa Galicia vs Banco Mundial

A Sección Sindical da CIG en Caixa Galicia denuncia o nepotismo na xestión do equipo Directivo desta Caixa de Aforros, así como a falta de control sobre a xestión por parte do goberno da Xunta de Galiza, nomeadamente por parte da Consellaría de Economía.

O escándalo protagonizado polo presidente do Banco Mundial, Paul Wolfovich, despois de que ascendese a unha traballadora coa que mantiña unha relación sentimental, ten provocado a súa caída. Pola contra en Caixa Galicia a Consellaría de Economía e o bipartito que goberna a Xunta de Galiza mira para outro lado. O mesmo sucede con outras administracións públicas presentes nos órganos de goberno da Entidade.

Hoxe por hoxe as Caixas de Aforros aínda son empresas baixo control público, cunha forte presenza das administracións públicas nos órganos de goberno. Corresponde á Xunta de Galiza o seu control, as Caixas de Aforros son unha das poucas competencias exclusivas establecidas no Estatuto de Autonomía de Galiza.

O que está pasando en Caixa Galicia sorprende pois, tanto polo silencio administrativo, como polo silencio mediático, así como polas complicidades políticas.

O xerente de Caixa Galicia, José Luís Méndez López ten colocado aos seus fillos na empresa, ocupando directamente postos de alta dirección. O caso máis grave é o de José Luís Méndez Pascual que ocupa o cargo de conselleiro delegado na Corporación Caixa Galicia, CXG.

Caixa Galicia ten externalizado parte dos activos da empresa, en concreto os recursos propios investidos en terceiras empresas a través desta Corporación. É dicir, o fillo de Méndez decide a política de investimentos á marxe dos órganos de goberno de Caixa Galicia, xa que CXG posúe órganos de goberno propios. Derivado destes investimentos a Caixa ten representantes nos Consellos de Administración de empresas tanto cotizadas en bolsa como non cotizadas.

José Luís “fillo”, representa a Caixa Galicia no Consello de Administración de empresas participadas, as retribucións que se perciben por participar nestes Consellos parece ser que forman parte do seu salario. Subliñar que os Estatutos doutras Caixas de Aforros obrigan a ingresar na respectiva Caixa este tipo de ingresos. As participacións empresarias son da Caixa e polo tanto os ingresos tamén.

Por outra parte, no mes de xaneiro e marzo a empresa abonou unha retribución variable, un complemento salarial opaco, en todo caso é a primeira vez que Caixa Galicia crea un complemento salarial sen pactalo previamente coa representación sindical.

O Consello de Administración aprobou o monto total destinado a este complemento, pero ninguén coñece canto cobraron os fillos de Méndez por este concepto nin quen aprobou a contía a abonar.

José Luís Méndez López meteu aos seus fillos na Caixa, ascendeunos ata ocupar os máis altos postos directivos, reciben un salario por ser empregados, reciben ingresos por representar á Caixa nos Consellos de Administración de outras empresas e reciben suculentas e opacas retribucións variables. Semella moito máis do que fixo Paul Wolfovich no Banco Mundial, pero en Galiza os anos de “Fraguismo” semellan ter vacinado á sociedade fronte ao nepotismo.

Vai sendo hora de que a Xunta de Galiza, en concreto a Consellaría de Economía, exerza as competencias establecidas no Estatuto de Autonomía e controle de xeito efectivo a xestión das Caixas de Aforros Galegas. Escándalos deste tipo na maior Entidade financeira do país, nunha Caixa de Aforros, son inadmisibles nunha sociedade democrática en pleno século XXI.

Artigo tirado do blog da Sección Sindical da CIG en Caixa Galicia