Mentirosos e traidores

Jose Mª Fidalgo, Secretario Xeral de CCOO, e Cándido Méndez, Secretario Xeral de UGT, veñen de asinar unha Reforma Laboral que xa entrou en vigor. Entre outras moitas lindezas, a reforma xeraliza o abaratamento do despido introducido en 1997 polo desgoberno de Aznar.

Mediante o mal chamado “contrato de fomento do emprego indefinido”, en determinados supostos, os contratos temporais convertidos en indefinidos pasan a ter unha indemnización por despido de 33 días por ano traballado cun máximo de 24 mensualidades, en vez dos 45 días e 42 mensualidades do contrato ordinario.

Agora os colectivos con despido barato son:

- Todas as mulleres.
- Homes menores de 31 anos e maiores de 45.
- Demandantes de emprego con 6 meses de antigüidade no paro.
- Persoas con discapacidade.
- Persoas en situación de exclusión social.
- Todos os contratos temporais celebrados antes do 1 de xuño sempre que a conversión se realice antes do 1 de xaneiro do 2007.

Queda ben claro que o obxetivo é convertir esta modalidade no único contrato indefinido posíbel.

Compre saber o que Jose Mª Fidalgo e Cándido Méndez pensaban sobre a proposta de reforma laboral que o goberno lles plantexaba en outubro de 2005. Así, o Secretario Xeral de CCOO sinalaba “damos la bienvenida a esta propuesta siempre que sea para mejorar la situación del empleo y no para abaratar los costes del despido”, Fidalgo posicionábase en contra do abaratamento do despido argumentando que supondría “sustituir contratos fijos por fijos más baratos”. Pola súa banda o Secretario Xeral de UGT se manifestaba no mesmo sentindo, declarando que o coste do despido “no es el principal problema del mercado laboral”[1].

Que forza misteriosa produciu semellante cambio de parecer? Acaso en maio non opinaban o mesmo que en outubro?

Xuzguen vostedes mesmos, eu xa non teño palabras.



[1] Diario Expansión, 18/10/05.