En función dos usos e costumes, este mes debería facer un recurta e pega deses instantes do 2008 que non quero esquecer. Mais esas especies de refritos (recurso fácil da telebasura) non son prato do meu gusto e eu prefiro saltarme o guión.
Hoxe cando toquen ás doce entraremos nun novo ano coa boca chea de uvas. Ao mesmo tempo, máis de 400 familias palestinas choran o covarde asasinato dos seus seres queridos. Persoas que xa non están. Pouco teñen que celebrar.
A miña derradeira imaxe do presente ano é para o pobo palestino.
Un pedaciño da faixa á que adiquei parte da mañá deste 31 de decembro.
Sem comentários:
Enviar um comentário